„Wybiła godzina rozstrzygająca. Polska przestała być niewolnicą i sama chce stanowić o swoim losie, sama chce budować swą przyszłość, rzucając na szalę wypadków własną siłę oręża. Kadry armii polskiej wkroczyły na ziemię Królestwa Polskiego, zajmując ją na rzecz właściwego, istotnego, jedynego gospodarza – Ludu Polskiego, który ją swą krwawicą użyźnił i wzbogacił. Zajmują ją w imieniu Władzy Naczelnej Rządu Narodowego. Niesiemy całemu Narodowi rozkucie kajdan, poszczególnym zaś warstwom warunki normalnego rozwoju.”
/Józef Piłsudski/
11 listopada 1918 roku to znacząca data w historii Polski – dzień odzyskania niepodległości. W tym roku mija już 93 rocznica odzyskania przez Polskę, po 123 latach niewoli, niepodległego bytu. Na przestrzeni kilku pokoleń Polska nie istniała, ponieważ sąsiedzi poprzysięgli uroczyście, że nazwę „Polska” wymażą z historycznych dokumentów. Polacy pokonani i gnębieni przez zaborców tęsknili za wolnością i za ojczyzną.
Nasza narodowa tragedia rozpoczęła się w 1772 roku. Rosja, Prusy i Austria dokonały pierwszego rozbioru Polski. Haniebny układ trzech mocarstw pozbawił Polaków ojczyzny. Przez te lata niewoli zaborcy próbowali narzucić Polakom swoją kulturę, język, obyczaje i religię. Ale dzięki patriotycznemu sercu naszych pradziadów najcenniejsze wartości zostały uratowane. Polacy nie pogodzili się z utratą wolności. 29 listopada 1830 roku wybucha Powstanie Listopadowe. Niestety, wróg był silniejszy. Jednak Polacy w dalszym ciągu pozostali nieugięci i marzyli o wolności. Dlatego w 1863 roku zorganizowali kolejne powstanie, które do historii przeszło jako powstanie styczniowe. Powstanie styczniowe było największym i najdłużej trwało. Mimo, iż zakończyło się klęską, to naród polski nie załamał się, a pragnienie wolności jeszcze się bardziej się spotęgowało.
1 sierpnia 1914 roku rozpoczęła się I wojna światowa. Po raz pierwszy państwa, które dokonały rozbioru Polski, a więc Austria, Niemcy i Rosja stanęły po dwóch stronach barykady. Polacy w kraju i za granicą organizowali polskie oddziały wojskowe u boku walczących ze sobą mocarstw i walczyli. Na czele tworzonych polskich oddziałów wojskowych stanął Józef Piłsudski. Nadzieje, jakie Polacy wiązali z Józefem Piłsudskim uzasadniały potrzebę udziału w wojnie prowadzonej przez obce armie i pozwalały przetrwać chwile, te najgorsze, gdy polscy żołnierze stawali do bratobójczej walki w „dwóch wrogich sobie szańcach”… po to, aby wreszcie nastał radosny dzień 11 listopada 1918 roku, kiedy to zakończyła się I wojna światowa. Polska odzyskała niepodległość, ale wielu z wojny nie wróciło…
W naszej szkole również podkreśliliśmy rangę tego wydarzenia. Przygotowana została przez nauczycieli wos – u i historii uroczysta akademia, w której wystąpili uczniowie klasy 1 lh – Magda Ślusarek, Joanna Kotarowska, Sylwia Sęk, Monika Lis, Marta Włoszczyk, Dagmara Rudnicka i Norbert Cieślak oraz uczennice klasy 2 e – Monika Maruszewska i Paula Słonina, gdzie oprawę muzyczną zapewnił pan prof. Grzegorz Leśniewski.
Uzupełnieniem występu młodzieży był występ zespołu „Wiarusy”, który swym patriotycznym repertuarem muzycznym uświetnił obchody Święta Niepodległości w naszej szkole.
Jednocześnie harcerki i harcerze ze szkolnej drużyny zapalili symboliczne znicze i złożyli wiązanki kwiatów pod pomnikiem poświęconym Bohaterom Batalionów Chłopskich Ziemi Jędrzejowskiej oraz pomnikiem katyńskim.
Warto zaznaczyć, iż delegacja szkolna wraz z pocztem sztandarowym wzięła również udział w dniu 11 listopada w uroczystościach gminno – powiatowych na terenie Jędrzejowa.
„Polsko! Nie jesteś ty już niewolnicą! (…)
Dzisiaj wychodzisz po wieku z podziemia (…)
Żadne Cię miana nad to nie zaszczycą
Co być nie mogło przez wiek Twą ozdobą
Polsko! Nie jesteś Ty już niewolnicą,
Lecz czymś największym czym być można – sobą…”