„Jak tu prawdę o Polsce powiedzieć....?
Jest w duszy polskiej ukryty zakątek
Gdzie błądzą ciche lat umarłych cienie
Leży tam kamień grobowych pamiątek
A pod kamieniem krwawi się wspomnienie...”
11 listopada 1918 roku to znacząca data w historii Polski – dzień odzyskania niepodległości. Mija kolejna rocznica odzyskania przez Polskę, po 123 latach niewoli, niepodległego bytu.
Na przestrzeni kilku pokoleń Polska nie istniała, ponieważ sąsiedzi poprzysięgli uroczyście, że nazwę „Polska” wymażą z historycznych dokumentów. Polacy pokonani i gnębieni przez zaborców tęsknili za wolnością, za ojczyzną.
Nasza narodowa tragedia rozpoczęła się w 1772 roku. Rosja, Prusy i Austria dokonały pierwszego rozbioru Polski. Haniebny układ trzech mocarstw pozbawił Polaków ojczyzny. Płakali za nią wszyscy. Przez te lata niewoli zaborcy próbowali narzucić Polakom swoją kulturę, język, obyczaje i religię. Ale dzięki patriotycznemu sercu naszych pradziadów najcenniejsze wartości zostały uratowane.
Polacy nie pogodzili się z utratą wolności. 29 listopada 1830 roku wybucha Powstanie Listopadowe. Niestety, wróg był silniejszy. Polacy w dalszym ciągu pozostali nieugięci i marzyli o wolności. Dlatego w 1863 roku zorganizowali kolejne powstanie, które do historii przeszło jako powstanie styczniowe. Powstanie styczniowe było największym i najdłużej trwało. Mimo, iż zakończyło się klęską, to naród polski nie załamał się, a pragnienie wolności jeszcze się bardziej się spotęgowało.
1 sierpnia 1914 roku rozpoczęła się I wojna światowa. Po raz pierwszy państwa, które dokonały rozbioru Polski, a więc Austria, Niemcy i Rosja stanęły po dwóch stronach barykady. Polacy w kraju i za granicą organizowali polskie oddziały wojskowe u boku walczących ze sobą mocarstw. Walczyli w znoju. Zwykła szara piechota, a jednak nadzwyczajna.
Nadzieje, jakie Polacy wiązali z Józefem Piłsudskim uzasadniały potrzebę udziału w wojnie prowadzonej przez obce armie i pozwalały przetrwać chwile, te najgorsze, gdy polscy żołnierze stawali do bratobójczej walki w „dwóch wrogich sobie szańcach”.
Aż wreszcie nastał radosny dzień 11 listopada 1918 roku. Zakończyła się I wojna światowa. Polska odzyskała niepodległość!
Nasza szkoła również podkreśliła rangę tego święta narodowego. 8 listopada 2019 odbyła się akademia upamiętniająca rocznicę odzyskania niepodległości. Akademię i dekorację przygotowała młodzież ze szkolnego Koła Historycznego oraz uczniowie klas – 2a, 2b, 1a, 1be, natomiast scenariusz - uczennica Kinga Grad z klasy 2a – grupy humanistycznej. Szkole Koło Muzyczne pod kierunkiem pana profesora Grzegorza Bełz uświetniło uroczystość krótkim koncertem pieśni niepodległościowych.
Po apelu Pani Dyrektor wraz z młodzieżą zapaliła znicze pod pomnikami: tablicą pamiątkową poświęconą pamięci podpułkownika Józefa Nikodema Ciosańskiego zamordowanego w Katyniu w 1940 roku oraz tablicą pamiątkową poświęconą 70 – tej rocznicy powstania Batalionów Chłopskich.
Na uwagę zasługuje także fakt, iż w tym roku – podobnie jak w ubiegłym - jubileuszowym - godzina odśpiewania hymnu– 11.11 – nie była przypadkowa. We wszystkich szkołach w całej Polsce z inicjatywy Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Rady Dzieci i Młodzieży podjęta została akcja „Szkoła do hymnu”, która jest kontynuacją ubiegłorocznej inicjatywy „Rekord dla niepodległej” - do której rok temu włączyło się ponad 5 milionów uczniów i nauczycieli w Polsce i za granicą. Cała nasza szkoła wzięła udział w tym roku w powyższym przedsięwzięciu i o wyznaczonej godzinie na korytarzach i w salach szkolnych zabrzmiały 4 zwrotki hymnu narodowego.
Z kolei w dniu 11 listopada pani Dyrektor, poczet sztandarowy - Sztandar Szkoły, nauczyciele i młodzież wzięli udział w obchodach i uroczystościach powiatowo - gminnych. Wspólnie ze zgromadzonymi uczestniczyliśmy w uroczystej Mszy Świętej za Ojczyznę, przemarszu pod Pomnik Bohaterów Ziemi Jędrzejowskiej, Apelu Poległych oraz wspólnym odśpiewaniu hymnu państwowego. Pani Dyrektor w asyście młodzieży złożyła także symboliczne kwiaty pod pomnikiem.
Tym samym sfinalizowaliśmy obchody rocznicowe w naszej szkole.