Historia szkoły

Studium Nauczycielskie 1984 – 1992

Przebieg działalności studium

Studium Nauczycielskie powstało w roku szkolnym 1984/85 na bazie Studium Wychowania Przedszkolnego. Właściwie zostało ono zapoczątkowane w roku szkolnym 1982/83 wtedy to w Studium Wychowania Przedszkolnego powstało Studium Nauczania Początkowego, w którym zawód nauczyciela zdobywali absolwenci liceum ogólnokształcącego w dwuletnim cyklu nauczania. Nazwa szkoły została zmieniona w roku szkolnym 1984/85. Wtedy to na wydziale dziennym i zaocznym powstały dwa kierunki: wychowanie przedszkolne i nauczanie początkowe. Rok później utworzono kierunek wychowania przedszkolnego, a w roku 1988/89 wychowanie muzyczne.

Działalność Studium Nauczycielskiego w Jędrzejowie odbywała się zgodnie z planami i terminarzami czynności zatwierdzonych na dany rok szkolny we wrześniu każdego roku. Organizacja nauczania i tworzenie nowych kierunków dyktowane było potrzebami rynku pracy w oświacie.

Kierunki nauczania w Studium Nauczycielskim na wydziale dziennym w latach 1984-1994

Nazwa kierunku	Rok rozpoczęcia nauczania	Rok zakończenia nauczania
Wychowanie przedszkolne	1984/85	1991/92
Nauczanie początkowe	1984/85	1991/92
Wychowanie plastyczne	1985/86	1991/92
Wychowanie muzyczne	1988/89	1991/92
Praca technika	1991/92	1991/92
Praca technika z plastyką	1992/93	1993/94
Nauczanie początkowe z muzyką	1992/93	1993/94
Nauczanie początkowe z techniką	1992/93	1993/94

Kierunki nauczania w Studium Nauczycielskim na wydziale zaocznym w latach 1984-1994

Nazwa kierunku	Rok rozpoczęcia nauczania	Rok zakończenia nauczania
Wychowanie przedszkolne	1984/85	1987/88
Nauczanie początkowe	1984/85	1991/92

Wydział Zaoczny dla pracujących nauczycieli cieszył się dużym powodzeniem. Podnosił on kwalifikacje zawodowe nauczycieli, które wynikały z zadań, jakie stawiano szkołom w zakresie poziomu nauczania i wychowania. Kształcenie nauczycieli w systemie zaocznym miało dla szkolnictwa ogromne znaczenie, gdyż nie odrywając nauczycieli od pracy zawodowej dawało im możliwość zdobycia wykształcenia na poziomie studium nauczycielskiego.

Wydział zaoczny Studium Nauczycielskiego w Jędrzejowie został zlikwidowany w roku szkolnym 1991/92.

Główne zadania studium

Dyrekcja szkoły i Rada Pedagogiczna dbały o to, by Studium Nauczycielskie w Jędrzejowie było nowoczesną szkołą. Studium, aby dobrze mogło przygotować młodzież do pracy w zawodzie nauczycielskim, musiało poprzez odpowiednio wykwalifikowaną kadrę nauczycielską, okazywać i wpajać troskę o bazę szkolną, ład, porządek, czystość, estetykę i wystrój szkoły. Najważniejszym celem Studium Nauczycielskiego było wszechstronne przygotowanie absolwentów do wykonywania zawodu nauczyciela wychowania przedszkolnego i nauczania początkowego. Studium w Jędrzejowie było szkołą bardzo obleganą i przypuszczalnie miało najwięcej kandydatów. Motywacją dla innych wybierających tą szkołę było również to, że absolwenci bez problemów otrzymywali pracę i byli dobrymi pedagogami a wszyscy, którzy podejmowali naukę na wyższych uczelniach z powodzeniem je kończyli.

Główne zadania Studium to:

Praca dydaktyczno – wychowawcza i opiekuńcza.
Teoretyczne i praktyczne przygotowanie słuchaczy do wykonywania zawodu nauczyciela
Wychowanie ideowe, moralne, patriotyczne i internacjonalistyczne.
Doskonalenie pracy dydaktycznej szkoły, troska o rozwój intelektualny uczniów i studentów.
Kształtowanie i doskonalenie osobowości wychowanków – kandydatów na nauczycieli.
Kształtowanie postawy słuchaczy, zgodnej z zasadami etyki zawodowej.
Wdrażanie młodzieży do uczestnictwa w podstawowych formach życia kulturalnego.
Opieka nad młodzieżą i przeciwdziałanie niedostosowaniu społecznemu.
Ochrona zdrowia i poprawa stanu higienicznego.
Rozwój kultury fizycznej.
Współpraca z rodzicami i środowiskiem

Studium realizowało swoje zadania w toku pracy szkolnej, poprzez wykłady teoretyczne i ćwiczenia praktyczne. Opiekę nad słuchaczami przebywającymi w szkole podczas zajęć obowiązkowych i nieobowiązkowych sprawuje nauczyciel prowadzący zajęcia, opiekę nad słuchaczami odbywającymi ćwiczenia poza szkołą sprawuje też nauczyciel prowadzący lub nadzorujący zajęcia. Jeżeli chodzi o opiekę wychowawczą nad całym oddziałem, to funkcje tą pełni nauczyciel wyznaczony przez Dyrektora.

Jednym z osiągnięć Studium Nauczycielskiego było uczestnictwo młodzieży w XI Forum Młodego Pokolenia. 25 września 1985 roku w Warszawie odbyło się kolejne już XI spotkanie młodzieży organizowane przez Radę Krajową PRONU. Na forum obecni byli: marszałek prof. Jerzy Ozdowski, profesor Mikołaj Kozakiewicz, minister ds. młodzieży Aleksander Kwaśniewski, Jerzy Jaskiernia –sekretarz generalny PRON-u, dziennikarze PR i TV oraz przedstawiciele młodzieży z całej Polski. Debata na forum przebiegała pod hasłem: „ Być” czy „mieć”. Województwo kieleckie było reprezentowane przez Liceum Ogólnokształcące w Skarżysku Kamiennej i Studium Nauczycielskie w Jędrzejowie. W skład delegacji pod przewodnictwem Pani Jolanty Zimoląg – nauczycielki historii i wiedzy o społeczeństwie wchodziły uczennice klasy czwartej: Ewa Braksador, Agata Gawior, Elżbieta Grela, Joanna Głuch, Irena Dziopa, Jadwiga Dominek, która miała wystąpienie na temat sensu ludzkiego życia.

Rekrutacja i formy selekcji

Studium Nauczycielskie w Jędrzejowie cieszyło się dużym powodzeniem wśród absolwentów szkół podstawowych. Każdego roku zwiększała się liczba kandydatów mimo dużych wymagań na prowadzonych egzaminach wstępnych. Egzaminy składały się z dwóch etapów: pod koniec kwietnia kandydaci przechodzili badanie słuchu muzycznego i badanie umiejętności plastycznych, sprawności manualnej. Badano również czy kandydaci nie posiadają zaburzeń logopedycznych. W tej części egzaminu odpadało średnio około 30%. Egzaminatorzy zważywszy na to, że nauczyciel przedszkola i klas I –III powinien być obdarzony szczególnie talentem w dziedzinie muzyki i plastyki stawiali dość wysoką poprzeczkę i nie przepuszczali nikogo kto nie miał w tym kierunku należytych predyspozycji. Osoby, które odpadały miały możliwość złożenia dokumentów do innego rodzaju szkół, ponieważ we wszystkich szkołach egzaminy wstępne z języka polskiego i matematyki pod koniec czerwca, tuż po zakończeniu roku szkolnego.

Egzamin wstępny do Studium Nauczycielskiego w Jędrzejowie (czerwiec 1986r).

Corocznie do I etapu egzaminów przystępowało od 400 do 450 absolwentów szkół podstawowych z całego województwa i nie tylko. Ilość miejsc była ograniczona od 200 do 250. Jak widać selekcja była bardzo duża. Była możliwość wybrania uczniów dobrych i mających odpowiednie predyspozycje. Kandydaci do dwuletniego studium po ukończeniu liceum ogólnokształcącego musieli wykazać się predyspozycjami do wykonywania zawodu, czyli składać egzaminy praktyczne takie same jak kandydaci po szkole podstawowej.

Oprócz badania wyżej wymienionych umiejętności przeprowadzane były rozmowy kwalifikacyjne w celu wybadania u kandydata zamiłowania do zawodu i właściwego podejścia do pracy z dziećmi. Trzeba przyznać, że mało było osób z przypadku i Ci najczęściej w trakcie nauki zmieniali szkołę.

Rok 1991/92 był bardzo trudnym rokiem dla społeczności Studium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. Nie było już naboru do klas pierwszych. Był to ostatni rok funkcjonowania studium. Stanowisko Kuratora Oświaty w Kielcach było takie, by w roku szkolnym 1992/93 przyjąć maksymalną ilość młodzieży do klas licealnych przy obniżeniu wymagań na egzaminach wstępnych. Dyrektor szkoły Tadeusz Świerczyński podjął decyzję, że nie będzie egzaminów wstępnych do klas pomaturalnych. Ograniczono się do rozmów kwalifikacyjnych. Od roku szkolnego 1992/93 nie było naboru do studium nauczycielskiego na podbudowie szkoły podstawowej.

Kadra pedagogiczna i zarząd szkoły

Dyrektorem Studium Nauczycielskiego do lutego 1987 roku była dr Irena Koniusz, która od roku 1977 była wicedyrektorem w Studium Wychowania Przedszkolnego, a od września 1980 była dyrektorem Studium Wychowania Przedszkolnego.

Wicedyrektorem do spraw wydziału zaocznego była Wiesława Kitlińska (na zdjęciu druga od lewej). Pani Wiesława Kitlińska funkcję wicedyrektora pełniła już w Studium Wychowania Przedszkolnego od września 1980 roku. Wicedyrektorem do spraw wydziału dziennego był Janusz Stankiewicz Pan Janusz Stankiewicz został wicedyrektorem po odejściu z tej funkcji na emeryturę pana Henryka Mędrali od września 1984 roku

Funkcję kierownika praktyk pełniła od roku 1984/85 Helena Jagusiak. Po jej odejściu na emeryturę od 1 stycznia 1991r na kierownika praktyk wybrano Jadwigę Kowalską, a od września 1991r funkcję kierownika objął Krzysztof Gajda. Jak widzimy zmiana szkół nie była powodem do zmiany kadry kierowniczej. Jeżeli chodzi o kadrę nauczycielską, nie było wielkich zmian. Nowe osoby przyszły na miejsce tych, którzy z obawy przed utratą pracy wskutek likwidacji szkoły przenieśli się do innych szkół. Było to zaledwie dwie osoby. Jeżeli osoby odchodziły na emeryturę ( a było ich niewiele), na ich miejsce przyjmowano osoby sprawdzone, które najczęściej pracowały już w szkole na godzinach z powodu braku godzin na cały etat. Nie było zewnętrznych nacisków na zatrudnianie nowych nauczycieli. Jeżeli chodzi o dobór kadry do nauczania, to można mówić o bardzo rozsądnym podejściu dyrekcji jak i nauczycieli do nauczania przedmiotów zgodnie z kwalifikacjami. Jeżeli zachodziła konieczność nauczyciele bardzo chętnie doskonalili swoje umiejętności, poszerzali wiedzę i zdobywali nowe kwalifikacje.

Grono pedagogiczne szkoły to zbiór nauczycieli posiadających pełne przygotowanie do nauczania w tak specyficznej szkole, którą nazywano „kuźnią zawodu nauczycielskiego”. Wszyscy nauczyciele posiadali wyższe wykształcenie, wielu ukończyło studia podyplomowe i różnego rodzaju kursy kwalifikacyjne. Bardzo dobrze działał wewnątrzszkolny system doskonalenia zawodowego. Prawie każde posiedzenie Rady Pedagogicznej Studium Nauczycielskiego miało w porządku obrad referat, warsztaty, mające na celu doskonalenie lub uaktualnianie wiedze potrzebnej do właściwej realizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego. Szkołą kierował bardzo dobry zespół dyrektorów. Byli to ludzie oddani dla nauczycieli i młodzieży. Była właściwa współpraca i należyty przepływ informacji wewnątrzszkolnej. Dyrektorzy dbali o podnoszenie poziomu nauczania i wychowania, stwarzali jak najlepsze warunki do pracy. Swoją postawą motywowali do pracy wszystkich nauczycieli. Umieli dostrzegać i doceniać pracę nie tylko nauczycieli, ale i uczniów. Stosowali system motywacyjny, jakim były pochwały, dyplomy, nagrody. Wszystkim przyświecał jeden cel – absolwent miał być wzorowo przygotowany do pracy, miał być nauczycielem na miarę wymagań władz i potrzeb oświatowych. Dyrekcja Studium zabiegała o nauczycieli bardzo dobrych, tym, którzy pracowali stawiała bardzo wysoką poprzeczkę i wymagała mistrzowskiego wykonywania postawionych zadań.

Działalność społeczna nauczycieli

Nauczyciele studium oprócz nauczania wykonywali szereg prac społecznych na rzecz szkoły, młodzieży i środowiska. Pracą społeczną była opieka nad: Samorządem Uczniowskim, Radą Studencką, kołami zainteresowań i wszystkimi innymi organizacjami działającymi na terenie szkoły. Oprócz kół zainteresowań za których prowadzenie otrzymywali wynagrodzenie, nieodpłatnie prowadzili zajęcia wyrównawcze ze swoich przedmiotów. Kiedy w roku szkolnym 1990/91 ze względu na trudności finansowe w oświacie ograniczono ilość zajęć pozalekcyjnych o 50%, to jednak nie zmniejszyła się ich liczba. Te 50% zajęć pozalekcyjnych nauczyciele prowadzili w czynie społecznym. Bardzo dużo czasu poświęcali również na dobre przygotowanie uczniów do egzaminu dojrzałości.

Nauczyciele SN również wykonywali wiele innych funkcji społecznych takich jak społeczny inspektor pracy, koordynator wychowania zdrowotnego, przewodniczący komisji stypendialnej, przewodniczący nauczycielskich zespołów przedmiotowych. W szkole wówczas funkcjonowały następujące zespoły: zespół nauczycieli przedmiotów humanistycznych, przedmiotów matematyczno - przyrodniczych, wychowania fizycznego i przysposobienia obronnego oraz zespół nauczycieli wychowawców. Młodzież SN również bardzo dużo wykonywała prac społecznych na rzecz szkoły i miasta, w czasie których była pod stałą opieką nauczycieli.

Wielu uczniów i studentów mieszkało na stancjach, w związku z czym obowiązkiem wychowawców było sprawdzanie warunków w jakich mieszkali uczniowie, jeżeli tego wymagała sytuacja. Odwiedzali oni również domy rodzinne swoich podopiecznych w celu zapoznania się z sytuacja materialną rodziny. Znajomość środowiska rodzinnego pozwoliła na otoczenie opieką materialną i nie tylko, osoby mające trudne warunki bytowe.

Wychowawcy prowadzili także wiele akcji charytatywnych w celu pozyskania wsparcia dla osób mających trudną sytuację rodzinną, jak również dla dzieci z Państwowego Domu Dziecka, który znajduje się w Nagłowicach. Wielu nauczycieli angażowało się w przygotowywanie uroczystości szkolnych i środowiskowych. Kilka osób z grona pedagogicznego należało do chóru Związku Nauczycielstwa Polskiego, który prowadziła nauczycielka studium Sabina Zielińska. Dziś w chórze śpiewają nauczyciele, którzy wówczas byli studentami. Można stwierdzić, że nauczyciele realizując postulat wychowania przez pracę, wychowywali swoją postawą do pracy, która nie była wynagradzana finansowo. Nagrodą było wszystko to, czemu ona służyła, czyli efekty. Ta zapłata dawała dużo satysfakcji i czasami trudno byłoby ją wycenić, była po prostu bezcenna.

Realizacja procesu dydaktyczno - wychowawczego

Dyrekcja szkoły i Rada Pedagogiczna dbały o to, by Studium Nauczycielskie w Jędrzejowie było nowoczesną szkołą. Nowoczesna szkoła nie mogła prawidłowo funkcjonować bez ruchu nowatorskiego, indywidualnej pracy uczniów, rozwijania zainteresowań i uzdolnień młodzieży, pracy w organizacjach ideowo-wychowawczych, uczenia samorządności i samodzielności młodzieży. W realizacji procesu nauczania zwracano uwagę na jedność wychowania z procesem dydaktycznym. Realizacja procesu dydaktyczno – wychowawczego odbywała się na podstawie wytycznych Ministerstwa Oświaty i Wychowania oraz władz politycznych. Dyrektor szkoły każdego roku dokonywał czynności dla kadry kierowniczej, nauczycieli, wychowawców, wynikających z planu dydaktyczno – wychowawczego szkoły, Dokonywał przydziału przedmiotów nauczania w poszczególnych klasach, wychowawstw klasowych, opieki nad organizacjami, pracowniami i salami lekcyjnymi. Wprowadzano nowe programy nauczania. Nauczyciele dbali o właściwą organizację warsztatu pracy, w miarę możliwości zakupywali niezbędne pomoce naukowe. Dla uczniów organizowali giełdy podręczników, by uczniowie szczególnie klas pierwszych mieli możliwość kupienia podręczników po tańszej cenie.

Rada pedagogiczna była podzielona na dwa zespoły: zespół przedmiotów ogólnokształcących i zespół przedmiotów zawodowych. Zespoły te miały na celu wypracowywanie takich metod nauczania, by było ono najskuteczniejsze. Rozwiązywały one również różne problemy dydaktyczno – wychowawcze wynikające z niewłaściwych postaw uczniów lub innych. Przeprowadzały również szczegółową analizę wyników nauczania z poszczególnych przedmiotów, ustalały trudności związane z nauką i zachowaniem, opracowywały wnioski zmierzające do ich poprawy. Dyrekcja systematycznie oceniała pracę Rady Pedagogicznej z uwzględnieniem indywidualnego wkładu nauczycieli w realizację planu dydaktyczno – wychowawczego. Zwracano uwagę na wychowanie ideowe, moralne, patriotyczne i internacjonalistyczne. Przygotowywano z młodzieżą programy obchodów: uroczystości organizowanych z okazji rocznic, świąt Państwowych, szkolnych i środowiskowych. Np. rocznicy powstania SB i MO, rocznicy powstania LPWP, rocznicy wyzwolenia Jędrzejowa, rocznicy powstania Armii Czerwonej, Dnia Edukacji, Międzynarodowego Dnia Kobiet, 1 Maja, rocznicy Konstytucji 3 Maja, rocznicy podpisania Układu o Przyjaźni, Współpracy i Pomocy Wzajemnej miedzy PRL a ZSSR, rocznicy zwycięstwa nad faszyzmem. Realizowano uchwały kolejnych zjazdów PZPR dotyczących nauczania i wychowania, w prowadzano aktualną problematykę polityczna i gospodarcza do działalności organizacji młodzieżowych. Zachęcano młodzież do udziału w konkursach czytelniczych, recytatorskich, w konkursach przedmiotowych i olimpiadach. Organizowano spotkania z działaczami kultury, ukazywano dorobek kraju i regionu.

Nauczyciele, by móc jak najlepiej prowadzić ten proces brali udział we wszystkich formach doskonalenia, zespołach samokształceniowych, wielu z nich kończyło studia podyplomowe i zdobywało stopnie specjalizacji. Wszyscy gruntownie i systematycznie przygotowywali się do lekcji, ekonomicznie wykorzystywali czas przeznaczony na lekcję, uczyli młodzież umiejętności korzystania z informacji naukowej i innych źródeł takich jak radio, telewizja, wycieczki. Rozwijano zamiłowanie do pracy z dzieckiem przez prace w kołach zainteresowań związanych z pracą nauczyciela. Rozwijano samorządność i gospodarność uczniów i studentów przez: działalność w Spółdzielni uczniowskiej, Młodzieżowej Radzie Studium, stałą troskę o sprzęt szkolny, zbieranie makulatury, prowadzenie giełdy podręczników szkolnych, pomaganie przy wykopkach, opiekę nad osobami chorymi, rencistami i emerytami. Nauczyciele systematycznie wdrażali uczniów do samodzielnej pracy umysłowej poprzez odpowiednie organizowanie zajęć dydaktycznych, ćwiczeń, seminariów i różnych form praktyki. Nauczyciele języka polskiego zwracali dużą uwagę na rozwój czytelnictwa, organizowali wyjazdy na spektakle teatralne, organizowali również wspólne oglądanie filmów, uwieńczone dyskusją. Wychowawcy kształcili u swoich wychowanków umiejętności kulturalnego spędzania czasu: spotkania z ciekawymi ludźmi, dyskoteki, bale studniówkowe, zabawy choinkowe, andrzejki.

Udział młodzieży w wycieczkach turystyczno – krajoznawczych i przedmiotowych kształcił właściwy stosunek do przyrody i środowiska naturalnego. Uczniowie mający problemy z nauką otoczeni byli wielką troską przez nauczycieli – pomoc w wyrównywaniu braków w wiadomościach programowych, uczenie techniki pracy umysłowej. Dbano o stan zdrowia każdego ucznia, przestrzegając zakazu palenia papierosów, spożywania alkoholu, spożywania środków odurzających, prowadzenia badań lekarskich i stomatologicznych. Nauczyciele wychowania fizycznego rozwijali aktywność ruchową przez sprawne organizowanie zajęć, właściwy dobór ćwiczeń, ćwiczenia śródlekcyjne, prowadzenie gimnastyki korekcyjnej dla młodzieży z wadami i obniżoną sprawnością fizyczną. Do podnoszenia poziomu i osiągania pozytywnych efektów w realizacji procesu wychowawczo – dydaktycznego w ogromnym stopniu przyczynia się dobra współpraca z rodzicami. W ramach pedagogizacji zapoznawano rodziców z systemem kar i nagród, zestawieniem wymagań dydaktycznych i wychowawczych szkoły. Zachęcano rodziców do współdziałania w organizowaniu: imprez szkolnych, wycieczek, zajęć pozalekcyjnych, akcji odżywiania, pomocy materialnej, opieki nad młodzieżą niedostosowaną, likwidowania trudności w nauce.

Występ młodzieży Studium Nauczycielskiego z okazji Święta Pracy

Bardzo ważnym wydarzeniem dla SN było wprowadzenie w roku szkolnym 1990/91 nauki religii w szkole. W klasach po szkole podstawowej wprowadzono 2 godziny tygodniowo, natomiast w klasach pomaturalnych 1 godzinę. Celem wprowadzenia nauki religii w szkole było wzmocnienie pracy nauczycieli z młodzieżą, w myśl tego, że przyszłe pokolenie nauczycieli powinno być otwarte na wszelkie wartości. Nowością było również to, że uczniowie na pierwszej i ostatniej lekcji odmawiali modlitwę. Uczniowie, którzy nie chcieli uczęszczać na lekcję religii mieli zapewnioną opiekę.

Krzyże w szkole

Także w roku szkolnym 1990/91 wszedł do szkół nowy regulamin oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów. Według tego regulaminu ocena z zachowania nie miała wpływu na oceny z przedmiotów nauczania, na promowanie do klasy wyższej lub ukończenie szkoły. Poszerzono skalę ocen wprowadzając oceny: celującą i mierną. Ocenę celującą mógł otrzymać uczeń, który posiadał wiedzę i umiejętności wykraczające poza program nauczania, osiągał sukcesy w konkursach i olimpiadach. Ocenę mierną otrzymywał uczeń, który w ograniczonym zakresie opanował podstawowe wiadomości. Ocenę niedostateczną otrzymywał uczeń, który nie opanował podstawowego minimum wiadomości. Ocena okresowa (roczna) mogła być zmieniona tylko w wyniku egzaminu sprawdzającego. Uczeń, który nie uzyskał promocji mógł powtarzać klasę za zgodą Rady Pedagogicznej. Uczeń uzyskujący oceny celujące i wykazujący szczególne uzdolnienia mógł być promowany do klasy programowo wyższej poza normalnym trybem w ciągu roku szkolnego. Regulamin o którym mowa w roku szkolnym 1990/91 był wprowadzany pilotażowo dla chętnych szkół. Rada pedagogiczna Studium podjęła uchwałę o wprowadzeniu tego regulaminu.

Plan nauczania w klasie piątej i szóstej w Studium Nauczycielskim
na kierunku wychowanie przedszkolne w roku szkolnym 1985/1986 i 1986/1987

Przedmiot	Liczba godzin tygodniowo
	Klasa V			Klasa VI
	Semestr		Razem	Semestr		Razem
	IX	X	Razem	XI	XII	Razem
Pedagogika przedszkolna	5	5	10	2	-	2
Literatura dla dzieci, podstawy nauki o języku, logopedia	3	3	6	2	2	4
Język rosyjski	2	2	4	5	5	10
Filozofia	2	2	4	2	2	4
Logika	2	-	2	7	6	13
Wychowanie plastyczne	2	2	4	-	2	2
Wychowanie techniczne	2	2	4	1	3	4
Wychowanie fizyczne	2	2	4	1	-	1
Psychologia	3	3	6	2	2	4
Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania	1	1	2	3	2	5
Metodyka nauczania początkowego	2	4	6	2	3	5
Gra na instrumencie	1	1	2

Wyniki nauczania

Studium nauczycielskie było szkołą, w której zwracano uwagę nie tylko na kształtowanie umiejętności: gry na instrumentach muzycznych, wokalnych, tańca, plastycznych. Poziom nauczania był wysoki. W cyklu nauczania wielu uczniów, studentów musiało opuścić szkołę i uczyć się innego zawodu. Selekcję obrazuje przykładowe zestawienie ocen klasyfikacji za I semestr 1984/85.

Zestawienie ocen za I semestr w klasach od I-IV w roku szkolnym 1986/87

Ocena/oddziały	Klasa 1	Klasa 2	Klasa 3	Klasa 4	Razem
Bardzo dobrych	113	148	189	152	602
Dobrych	517	677	646	519	2359
Dostatecznych	730	1075	1131	700	3636
Niedostatecznych	20	14	73	4	111

Zestawienie ocen klasyfikacji za I semestr 1984/85

Oddziały	Ilość uczniów	Ilość ocen
Oddziały	Ilość uczniów	bdb	db	dost	niedost
1a	38	81	130	300	21
1b	39	56	187	287	12
1c	40	51	204	285	20
2a	28	76	111	221	12
2b	29	80	126	216	16
2c	31	85	129	227	24
3a	34	80	192	282	24
3b	35	67	156	300	21
4a	25	42	133	117	8
4b	22	47	117	188	-
4c	29	57	142	254	5
5a	22	86	147	55	-
5b	23	40	115	9	-
5c	24	51	125	132	4
IC	32	81	236	174	1
ID	34	77	275	158	-
IE	31	67	146	246	6
IF	33	110	234	150	1
6c	25	78	108	63	-
IID	28	63	155	116	2
IIE	29	25	207	112	-
IIC	30	42	177	129	-

Jak widać w klasach 1-3 było dużo ocen niedostatecznych. Osoby nie dające sobie rady w nauce odchodziły do innych szkół. Świadczy o tym liczebność uczniów w klasach starszych.

Ogólnie liczba uczniów w klasach I-IV wynosiła 408. Z powyższego zestawienia wynika, że przeważają oceny dobre i dostateczne. Było to spowodowane tym, że nie było zbyt dużo uczniów zdolnych. Ci uczniowie zazwyczaj wybierali licea ogólnokształcące i kontynuowali studia cztero i pięcioletnie na wyższych uczelniach. Do studium przychodziła młodzież mająca zamiłowanie i predyspozycje do zawodu nauczyciela, ale najczęściej średnio zdolna. Były również takie oddziały, w których było powyżej 5 uczniów z średnią 4,5 i więcej, a z średnią 4,0 około 15 począwszy od klasy pierwszej.

Zestawienie ocen i frekwencji – kierunek wychowanie przedszkolne w roku szkolnym 1986/87

Oddziały	Liczba uczniów	Bez ocen ndst	bdb	db	dost	ndst	Frekwencja
5a	21	21	37	195	83	-	92%
5b	18	18	46	160	44	-	91%
6a	33	33	76	290	106	-	92%
6b	32	32	52	262	136	-	90%
Razem	104	104	211	907	369	-	91.5%

Jak widać z powyższego zestawienia, przeważają oceny dobre. Należy podkreślić, że frekwencja oscylowała w granicach 92%. Może wówczas nie było to zadawalające, ale porównując z obecnym stanem uczęszczania uczniów na zajęcia, należy stwierdzić, że była dobra.

Zestawienie ocen i frekwencji na kierunku nauczanie początkowe
na podbudowie liceum ogólnokształcącego w roku szkolnym 1986/87

Klasa	Liczba uczniów		Oceny				Frekwencja
Klasa	Ogółem	Bez ndst	bdb	db	dst	ndst	Frekwencja
I c	34	34	65	253	178	-	90%
I d	32	32	68	287	157	-	91%
I e	32	27	42	302	131	5	92%
II c	41	39	67	217	158	2	91%
II d	42	41	130	367	92	1	90%
Razem	181	173	372	1466	716	8	91%

Zestawienie ocen na kierunku plastyka na podbudowie liceum ogólnokształcącego w roku szkolnym 1986/87

Klasa	Liczba studentów	Bez ocen ndst	bdb	db	dst	ndst	Frekwencja
I P	22	22	88	177	84	-	92%
II P	39	32	188	273	175	7	90%
Razem	61	54	276	480	259	7	91%

Z analizy dokumentów archiwalnych z okresu funkcjonowania studium wynika, że w każdym oddziale było 4-7 uczennic bez ocen dostatecznych lub z co najwyżej jedną oceną dostateczną. Wszyscy uczniowie byli dopuszczani do egzaminu dojrzałości. W studium nauczycielskim w całym cyklu kształcenia nie zdało egzaminu dojrzałości tylko 11 osób. Frekwencja nie była nigdy mniejsza niż 90%. Słuchacze studium byli dobrze przygotowani do zawodu, czego dowodem były bardzo dobre opinie dyrektorów szkół i opiekunów praktyk studentów.

Do osiągnięć szkoły w procesie nauczania należy zaliczyć udział młodzieży w różnego rodzaju olimpiadach i konkursach i osiąganie tam dobrych lokat.

Oto niektóre przykłady:

Uczniowie, którzy kończyli Studium Nauczycielskie musieli posiadać określony zasób wiedzy potrzebnej do pracy w tym zawodzie. Słuchacze studium po ukończeniu każdego semestru mieli sesję egzaminacyjną, która trwała około dwóch tygodni. Słuchacze zdawali egzaminy z przedmiotów wiodących na poszczególnych kierunkach nauczania.

Słuchacze studium zdawali egzaminy z następujących przedmiotów:

Klasa V po II semestrze

Pedagogika
Psychologia ogólna
Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania
Wybrane zagadnienia z filozofii i socjologii
Metodyka wychowania przedszkolnego

Klasa VI

Po I semestrze

Podstawy nauki o języku polskim
Literatura dla dzieci
Podstawy nauczania początkowego matematyki

po II semestrze

Psychologia rozwojowa i wychowawcza
Psychologia kliniczna
Metodyka wychowania przedszkolnego

Na kierunku nauczanie początkowe

Po I semestrze

Podstawy nauczania początkowego matematyki
Podstawy nauki o języku polskim

Po II semestrze:

Pedagogika
Psychologia ogólna
Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania
Wybrane zagadnienia z filozofii i socjologii
Metodyka nauczana początkowego

Po IV semestrze:

Psychologia rozwojowa i wychowawcza
Metodyka nauczania początkowego
Podstawy nauki o środowisku społeczno- przyrodniczym
Literatura dla dzieci

Na kierunku plastyka

Po II semestrze

Pedagogika
Psychologia ogólna
Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania
Wybrane zagadnienia z filozofii i socjologii
Z metodyki plastyki
Z historii sztuki

Po IV semestrze

Psychologia rozwojowa i wychowawcza
Historia sztuki
Metodyka plastyki

Warunkiem dopuszczenia do egzaminów była obecność na zajęciach i uzyskanie wszystkich zaliczeń. Nie zgłoszenie się na egzamin bez usprawiedliwienia było równoznaczne z otrzymaniem oceny niedostatecznej z egzaminu.

Drugi rok nauczania kończył się obroną pracy dyplomowej. W każdej sesji byli słuchacze, którzy nie byli dopuszczeni do sesji egzaminacyjnej. Powód to brak zaliczeń. Osoby te miały możliwość przełożenia sesji na wrzesień.

Praktyka pedagogiczna

Bardzo ważnym elementem nauczania w Studium nauczycielskim była praktyka pedagogiczna. Z roku na rok przybywało oddziałów, a tym samym obowiązków z ich organizacją. Zachodziła potrzeba powołania kierownika praktyk. Po raz pierwszy funkcje te pełniła od roku 1984/85 Helena Jagusiak. Po jej odejściu na emeryturę od 1 stycznia 1991r na kierownika praktyk wybrano Jadwigę Kowalską, a od września 1991r funkcję kierownika objął Krzysztof Gajda.

Klasy szóste odbywały praktykę ciągłą półroczną. Klasy piąte odbywały praktykę: 1 tydzień w szkole, 1 tydzień w przedszkolu. Słuchacze klas drugich, którzy podjęli naukę w Studium Nauczycielskim jako absolwenci liceów ogólnokształcących odbywali praktykę: 1 tydzień w przedszkolu, 5 tygodni łącznie w szkole w tym 1 tydzień obowiązkowo w szkole wiejskiej. Ponadto klasy te miały przez cały rok szkolny praktykę pomocniczą, hospitacje lekcji pokazowych, lekcje próbne w szkole ćwiczeń. Po I roku obowiązkowa była praktyka wakacyjna. Osoby, które nie odbyły tej praktyki nie miały zaliczonego II semestru.

Praktyka ciągła miała charakter próbnej pracy w przedszkolu lub szkole. Umożliwiała ona słuchaczom wypróbowanie umiejętności wychowawczych jak również wiedzy merytorycznej zdobytej w toku nauczania. Mieli również okazję do pogłębienia poznania całokształtu pracy dydaktyczno-wychowawczej, konfrontację zdobytej wiedzy z praktyką, weryfikację własnych sądów na podstawie zebranych informacji w czasie kształcenia. Ta forma przygotowania słuchaczy do pracy dydaktyczno –wychowawczej w przedszkolu i szkole miała duże znaczenie zwłaszcza dlatego, że zapewniała bezpośredni kontakt z dzieckiem. Była okazja do poznania psychiki dziecka i konfrontacji posiadanej wiedzy zdobytej w trakcie nauki w szkole. Studenci za praktykę wakacyjną otrzymywali wynagrodzenie. Jak widać praktyka stanowiła integralna część procesu dydaktyczno – wychowawczego realizowanego w Studium Nauczycielskim.

Praktyka pedagogiczna ciągła, która odbywała się z zawieszeniem zajęć w szkole była hospitowana przez nauczycieli przedmiotów zawodowych. Praca słuchaczy Studium w czasie praktyk była oceniana bardzo dobrze zarówno przez nauczycieli hospitujących jak i nauczycieli opiekunów praktyk. praktyki odbywały się bez zakłóceń zgodnie z harmonogramem opracowanym przez kierownika praktyk zgodnie z programem nauczania. Przez cały rok dla wszystkich słuchaczy odbywała się praktyka asystencka w szkole i w przedszkolach w zespołach 3-4 osobowych. W tym dniu osoby te były zwolnione z zajęć dydaktycznych. Odbywały się również hospitacje zbiorowe dla poszczególnych oddziałów, w ramach realizacji programu nauczania: psychologii, pedagogiki, metodyki nauczania przedmiotów kierunkowych.

Nad doborem tematyki czuwał cały zespół praktyki pedagogicznej na czele z kierownikiem praktyki. Podczas hospitacji studenci śledzili przebieg lekcji lub zajęcia, notując równocześnie swoje spostrzeżenia, wątpliwości i pytania. Każda hospitowana lekcja była omówiona pod względem merytorycznym i metodycznym, przy udziale nauczyciela prowadzącego. Zajęcia próbne studenci przeprowadzali w placówkach ćwiczeń pod opieką nauczyciela studium i nauczyciela placówki ćwiczeń w oparciu o wcześniej napisany konspekt.

Oprócz tych form praktyki studenci wychowania plastycznego dodatkowo uczestniczyli w plenerze plastycznym, który był organizowany w miesiącu lipcu i trwał 1 tydzień. W ramach praktyki klasy pierwsze na podbudowie liceum ogólnokształcącego i klasy piąte zapoznawały się z pracą w żłobku oraz Państwowym domu dziecka W Nagłowicach. Pod koniec lat osiemdziesiątych pojawiały się problemy z odbywaniem praktyki w wakacje ponieważ z roku Na rok zmniejszała się ilość kolonii dla dzieci. Tym studentom, którzy nie mieli takiej możliwości stworzono warunki do odbywania praktyki w ciągu roku szkolnego.

Zarówno uczniowie mający problemy w nauce jak i uczniowie dobrzy mieli dużą pomoc ze strony szkoły. Działały bowiem koła zainteresowań i zespoły wyrównawcze: np. koło geograficzne, matematyczne, psychologiczne, miłośników nauki o języku, miłośników teatru, informatyczne, literacko- recytatorskie po 2 godziny tygodniowo, koło języka rosyjskiego, akordeonowe, metodyczne, taneczne 4 godziny tygodniowo, zespół instrumentalno- wokalny 6 godzin tygodniowo, plastyczno – dekoracyjny, teatrzyk kukiełkowy, Szkolny Klub Sportowy, który skupiał bardzo dużo młodzieży, tygodniowo młodzież maiła do dyspozycji ok. 20 godzin.

W studium działały następujące organizacje: Samorząd Uczniowski, Młodzieżowa Rada Studium, Związek Harcerstwa Polskiego, Spółdzielnia Uczniowska, Towarzystwo Przyjaźni Polsko – Radzieckiej, Polski Czerwony Krzyż, Liga Ochrony Przyrody, Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, Związek Młodzieży Wiejskiej, Klub Młodych Racjonalizatorów, Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego, Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Bardzo dużą uwagę zwracano na pracę Koła Turystyczno – Krajoznawczego, nad którym opiekę sprawowała pani Bogusława Wypych. Uświadamiano przyszłym nauczycielom jak ważną rolę w realizacji procesu dydaktyczno- wychowawczego spełnia ten element.

Należy zwrócić uwagę na to, że w roku szkolnym 1987/88 szkoła posiadała nowocześnie urządzona pracownię komputerową i wprowadzono zajęcia fakultatywne z elementów informatyki w klasach drugich 6 godzin, w klasach trzecich 3 godziny. Zajęcia te prowadziła Bogusława Wypych.

Absolwenci i ich kariery

Absolwenci Studium Nauczycielskiego otrzymywali dyplom upoważniający do wykonywania zawodu nauczyciela wychowania przedszkolnego i nauczania początkowego. Studium zapewniało dobrą kadrę do nauczania początkowego w klasach 1-3, wychowania plastycznego, muzycznego i technicznego. Absolwenci spełniali wymagania i byli wysoko oceniani w pracy.

Z chwilą powstania Studium Nauczycielskiego było 712 uczniów, co stanowiło 24 oddziały. Warunki do nauki były bardzo trudne. Brakowało sal lekcyjnych. Rozwiązaniem doraźnym tego problemu była nauka na korytarzu. Dojeżdżało 155 osób, a 120 mieszkało na stancji.

Na kierunku wychowanie przedszkolne około 483 absolwentów. Szkołę rozpoczęło 938 uczniów w klasie pierwszej. Jak widać około 51% nie zdobyło zawodu. Przyczyny tego były następujące: około 8% odpadło w trakcie nauczania w klasach od I- IV, około 41.8% odeszło po ukończeniu klasy czwartej i zdaniu egzaminu dojrzałości, około 1,2% nie zdało egzaminu dojrzałości. Osoby, które ukończyły egzamin dojrzałości i odeszły ze studium nauczycielskiego w większości kontynuowały naukę na innych uczelniach w systemie dziennym około 32%, w systemie zaocznym około 46%, około 22% podjęło pracę w różnych zawodach. Osoby, które ukończyły sześcioletni cykl nauczania prawie w 100% podjęły pracę w przedszkolach, sporadycznie w szkołach podstawowych. Tylko około niewielki procent stanowią ci, którzy podjęli pracę w miejscu zamieszkania lub jego okolicach, szczególnie w początkowych latach. Wszyscy, którzy kończyli naukę w latach 1987- 1992 szukali pracy w całym kraju. Dużo osób podjęło pracę w Zakopanem i jego okolicach, tam pozakładali swoje rodziny i pracują do dziś. Bardzo dobrym rynkiem pracy był Śląsk i miejscowości nadmorskie. Na dzień dzisiejszy można stwierdzić, że około 70 % ukończyło studia wyższe w trakcie pracy w zawodzie.

Kierunek nauczanie początkowe ukończyło około 1050 osób. Byli to ludzie, którzy po ukończeniu matury zdecydowali się na szybkie zdobycie zawodu z różnych przyczyn. Czasem zmuszała ich sytuacja rodzinna, która nie pozwalała na podjęcie studiów cztero lub pięcioletnich. Bardzo dobre przygotowanie ich do pracy w zawodzie nauczyciela sprawiało to, że nie mieli problemu z zatrudnieniem, tyle tylko, że również musieli emigrować w różne części kraju. Około 70% ukończyła studia wyższe z tego około 40% zmieniła kierunek studiów, że względu na podjęcie pracy w charakterze nauczyciela konkretnych przedmiotów.

Kierunek wychowanie plastyczne ukończyło około 160 osób. Pracę w wyuczonym zawodzie bezpośrednio po ukończeniu studium podjęło około 60%, około 20% podjęło studia wyższe, a około 20% zmieniło zawód.

Kierunek wychowanie muzyczne ukończyły 74 osoby. Około 10% procent absolwentów podjęło naukę na wyższych uczelniach. Pozostali rozpoczęli pracę, około 50% na stanowisku nauczyciela wychowania muzycznego, około 40% inną ( instruktorzy w Domach Kultury, kierownicy zespołów wokalno-instrumentalnych dzieci i młodzieży, prowadzą własne zespoły muzyczne lub są ich członkami itp.)

Kierunek wychowanie techniczne został wchłonięty przez kierunek nauczanie początkowe z pracą techniką. Losy absolwentów kierunków utworzonych w końcowej fazie istnienie Studium Nauczycielskiego w Jędrzejowie tj. praca technika z plastyką, nauczanie początkowe z muzyką, nauczanie początkowe z techniką, wychowanie plastyczne z pracą technika były bardzo podobne.

Analizując losy absolwentów należy zwrócić uwagę na to, że niewielki procent absolwentów swoje życie rodzinne ułożył sobie poza granicami państwa i część z nich pracuje tam również w zawodzie nauczyciela. Około 30 osób zwracało się do dyrekcji szkoły o wydanie wykazu przedmiotów nauczania w studium nauczycielskim z uwzględnieniem ilości godzin w cyklu. Powyższe dane na pewno odbiegają o rzeczywistości, ale nie da się tu uzyskać 100% wiarygodnych wiadomości, ponieważ w większości pochodzą one z materiałów archiwalnych szkoły opartych na tym, co podawali uczniowie i słuchacze w chwili składania ostatniego egzaminu w studium.

Zakończenie działalności Studium Nauczycielskiego

Zakończenie działalności Studium było spowodowane tym, iż: po pierwsze rynek pracy nasycił się kadrą nauczycielską z uprawnieniami jakie otrzymywali absolwenci, po drugie władze oświatowe uznały, że kwalifikacje jakie daje Studium Nauczycielskie nie wystarczają do nauczania w szkole podstawowej.

Każdy kolejny rok był coraz trudniejszy i bez większych perspektyw. Szczególnie trudnym rokiem dla całej oświaty był rok 1990/91. W bardzo dużym stopniu zostały ograniczone środki finansowe. Wszystkie szkoły zostały zobowiązane zarządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 maja 1991 roku w terminie do 15 czerwca do podjęcia uchwały w sprawie zmniejszenia środków finansowych w szczególności do:

zmniejszenia tygodniowego planu nauczania o 2 jednostki lekcyjne w każdym oddziale.
ograniczenie zajęć pozalekcyjnych co najmniej o połowę,
uaktualnienie przez szkolne komisje przedmiotowe planów nauczania przedmiotów zawodowych
dokonanie analizy istniejącego stanu i ograniczenie naboru do szkół wieczorowych i zaocznych
ograniczenie zadań i weryfikacji placówek pracy pozaszkolnej
wstrzymanie zatrudnienia pracowników służb pomocniczych oświaty i wychowania
zrezygnowanie z wypłacania dodatku mieszkaniowego
ograniczenie zakresu pomocy materialnej dla uczniów do przypadków najbardziej koniecznych
ograniczenie do minimum zakupów związanych z wyposażeniem szkoły.

W dniu 23 kwietnia 1991 roku odbyło się nadzwyczajne posiedzenie Rady Pedagogicznej z udziałem przedstawicieli władz oświatowych, wojewódzkich i miejskich. W spotkaniu uczestniczyli: Kurator Oświaty i Wychowania w Kielcach – Andrzej Sygut, Dyrektor Wydziału Kształcenia ogólnego KOiW – Aleksandra Walkowiak, wizytator KOiW - J. Środa, wizytator KOiW - Stępień, Dyrektor delegatury KOiW – Ludwik Maksalon.

Spotkanie miało charakter konsultacyjny w związku z projektowaną zmianą systemu kształcenia nauczycieli przedszkoli i szkół podstawowych. Pan kurator poinformował zebranych o tym, że zarządzenie o likwidacji studiów nauczycielskich ma się ukazać w maju b.r. Studia Nauczycielskie zostały wprowadzone w celu doraźnego rozwiązania problemów kadrowych w oświacie. W kraju wówczas istniało 100 szkół tego typu (w województwie wówczas kieleckim 3). Na ich miejsce miało powstać około 35 kolegiów nauczycielskich (w kieleckim jedno w Ostrowcu Świętokrzyskim). W województwie kieleckim było już 550 bezrobotnych nauczycieli i nie było już szans na zatrudnienie kolejnych absolwentów SN-ów. Ponadto przygotowanie na takim poziomie już nie wystarczało, zaistniała potrzeba uruchomienia innej formy kształcenia. Studium w Końskich miało ulec całkowitej likwidacji, w Ostrowcu Świętokrzyskim miało powstać kolegium nauczycielskie, co do Jędrzejowa były trzy propozycje:

Obecny „mały” SN przekształcić w liceum ogólnokształcące o profilu pedagogicznym.
Utworzyć kolegium nauczycielskie.
Powołać jeden zbiorczy zakład szkolny łączący LO i SN pod jedną dyrekcją z ewentualna perspektywą powołania kolegium.

W efekcie w roku szkolnym 1992/93 na bazie Studium Nauczycielskiego powstał Zespół Szkół Ekonomicznych. Klasa trzecia i czwarta na kierunku wychowania przedszkolnego została przekształcona w II Liceum Ogólnokształcące, z klasy piątej utworzono 3 oddziały 5a, 5b i 5c o następujących kierunkach:

Praca technika z plastyką – 5a
Nauczanie początkowe z muzyką - 5b
Nauczanie początkowe z techniką -5c
Klasa II z kierunku praca technika była klasą 6a kierunek - wychowanie plastyczne z pracą technika

W roku szkolnym 1993/94 ze studium nauczycielskiego pozostały tylko trzy kierunki:

Praca technika z plastyką - 6a
Nauczanie początkowe z muzyką - 6b
Nauczanie początkowe z techniką - 6c

Na tym zakończyła się działalność Studium Nauczycielskiego w Jędrzejowie.

Zobacz też: Rozwój organizacyjny Studium Nauczycielskiego

Informacja o cookies